مرکز تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی در تهران (شریعتی) — درمان‌های نوین، غیرجراحی و علمی برای دردها و اختلالات عصبی–عضلانی–اسکلتی.
برای مشکلات هر قسمت روی آن کلیک کنید
 سر |  گردن |  شانه |  توراکس |
 آرنج |  دست |  کمر |  لگن |
 زانو |  پا |  نوار عصب و عضله |
روشن‌های طب فیزیکی سایر بیماری‌ها بیماری‌های سیستم عصبی ارزیابی طب فیزیکی
توجه: مطالب این وبلاگ مرتب به‌روز می‌شود. برای درمان حتماً با پزشک مشورت کنید.
تنگی کانال کمری (LSS) یکی از شایع‌ترین علل درد پا، گزگز، بی‌حسی و لنگش نورولوژیک در بیماران میانسال و سالمند است. در کلینیک ما، بسیاری از بیماران با علائم مشابه و تشخیص‌های اشتباه مراجعه می‌کنند؛ در حالی که با ارزیابی دقیق و علمی می‌توان علت اصلی درد را شناسایی و مسیر درمان را اصلاح کرد.
این مقاله بر اساس منابع معتبر علمی و تجربه بالینی در تهیه شده است تا بیماران و خانواده‌ها با ماهیت این بیماری آشنا شوند و تصمیم‌گیری درمانی آگاهانه‌تری داشته باشند.
در این بیماری فضاهای عبور اعصاب در ستون فقرات کمری تنگ می‌شود. این تنگی ممکن است:
دژنراتیو (اكتسابی – ناشی از فرسودگی و آرتروز)
مادرزادی (کانال کمری به‌طور طبیعی باریک)
باشد.
نوع دژنراتیو با افزایش سن شایع‌تر است.
در بررسی‌های تخصصی کلینیک، سه نوع اصلی تنگی مشاهده می‌شود:
درگیری کانال اصلی عبور اعصاب
(شایع‌ترین نوع در بیماران سالمند)
فشار بر ریشه‌های عصبی در لترال رِسِس
(سبب درد تیرکشنده و سیاتیکی)
در تنگی فورامن‌ها (محل خروج عصب از ستون فقرات)
شایع‌ترین سطح درگیری: L4–L5
در کلینیک تجربه نشان داده شایع‌ترین عوامل عبارتند از:
ضخیم شدن لیگامان فلاموم
که اغلب ناشی از کاهش ارتفاع دیسک و «چروکیدگی» لیگامان است.
آرتروز مفصل فاست
شایع‌تر از افراد سالم، به‌ویژه در ناحیه L3–4 و L4–5.
برجستگی یا بیرون‌زدگی دیسک
ترکیبی از عوامل فوق که باعث کاهش فضای کانال می‌شوند.
در تنگی مادرزادی:
قطر قدامی–پشتی کانال به‌طور طبیعی کمتر است.
پدیکل‌ها کوتاه هستند.
علائم در سنین پایین‌تر بروز می‌کند.
حتی تغییرات دژنراتیو خفیف نیز باعث ایجاد علائم شدید می‌شود.
شایع‌ترین علائمی که بیماران هنگام مراجعه گزارش می‌کنند:
ویژگی‌هایی که در کلینیک تقریباً در همه بیماران دیده می‌شود:
درد، گزگز و بی‌حسی پا هنگام راه رفتن یا ایستادن
بهبود با نشستن یا خم شدن به جلو
نبود درد هنگام نشستن
معمولاً درد دوطرفه پاها
در موارد تک‌سطحی درد مسیر یک درماتوم مشخص را دنبال می‌کند.
بیش از نیمی از بیماران LSS هنگام مراجعه شکایت کمردرد دارند.
چند نکته مهم:
معاینه فیزیکی به‌تنهایی کافی نیست؛ بسیاری از بیماران علائم واضح ندارند.
MRI بهترین ابزار تشخیصی است؛ اما تفسیر دقیق آن بسیار حیاتی است.
نوار عصب و عضله در موارد مشکوک به تنگی کانال کمری بسیار کمک کننده است.
تست‌های عروقی مانند ABI برای افتراق از بیماری عروق محیطی ضروری است.
بررسی مفصل ران بسیار مهم است، زیرا آرتروز ران علائمی بسیار مشابه LSS ایجاد می‌کند.
در بسیاری از بیماران، درد پا هم از مفصل ران و هم از ستون فقرات منشا می‌گیرد؛ در چنین مواردی درمان ران باید در اولویت باشد.
در کلینیک مشاهده کرده‌ایم که بسیاری از بیماران قبل از مراجعه:
داروهای متعدد و غیرضروری دریافت کرده‌اند
جلسات فیزیوتراپی نامتناسب انجام داده‌اند
حتی برای جراحی معرفی شده‌اند، در حالی که مشکل اصلی چیز دیگری بوده است
تشخیص دقیق:
از جراحی‌های غیرضروری جلوگیری می‌کند
هزینه‌های درمان را کم می‌کند
مسیر درمان را کوتاه‌تر و مؤثرتر می‌سازد
کیفیت زندگی بیمار را به‌طور محسوس بهبود می‌دهد
(در ۷۰–۸۰٪ بیماران مؤثر است)
فیزیوتراپی تخصصی
ورزش‌های اصلاحی
تزریق‌های هدفمند
داروهای ضدالتهاب و نوروپاتیک
آموزش اصلاح سبک زندگی و الگوهای حرکتی صحیح
در موارد زیر ارزیابی می‌شود:
ضعف پیشرونده
درد شدید مقاوم
مشکلات جدی در راه رفتن
اختلالات مثانه و روده (اورژانسی)
تنگی کانال کمری یک بیماری پیچیده با طیف وسیعی از علائم و علل است. اما با ارزیابی دقیق، تشخیص درست و انتخاب درمان مناسب، بسیاری از بیماران می‌توانند بدون جراحی به بهبود قابل توجه برسند.
کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی دکتر رئیسی و دکتر احدی با استفاده از تجربه بالینی، تجهیزات تخصصی و رویکرد علمی، آماده ارائه دقیق‌ترین تشخیص و مؤثرترین درمان برای بیماران مبتلا به مشکلات ستون فقرات است.
راهنمای تخصصی بیماران و پزشکان
این مقاله یک نقشه راه عملی برای کاهش درد لگنی، بهبود الگوی ادراری و ارتقای کیفیت زندگی با بهره‌گیری از بیوفیدبک، صندلی مگنت، تمرینات کف لگن، الکتروتراپی، لیزر کم‌توان و مداخلات سبک زندگی است.
فهرست مطالب
پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی مردان (CP/CPPS) مجموعه‌ای از علائم شامل درد یا فشار در پرینه، کشاله ران، ناحیه سوپراپوبیک، آلت یا بیضه‌ها، اختلال در عملکرد جنسی و مشکلات ادراری مانند تکرر، فوریت یا احساس تخلیه ناکامل است که معمولاً بیش از سه ماه ادامه می‌یابد. در بسیاری از بیماران عامل عفونی مشخصی یافت نمی‌شود و نقش اسپاسم عضلات کف لگن، التهاب عصبی، اختلالات سیستم عصبی خودمختار و عوامل روانشناختی برجسته است.
این چندعاملی بودن به این معنی است که پاسخ به درمان صرفاً دارویی، محدود خواهد بود و نیاز به سایر درمانها وجود دارد. بنابراین رویکرد چندبخشی و توانبخشی‌محور که به عضلات، اعصاب، رفتار، استرس و ارگونومی روزمره می‌پردازد، معمولاً نتایج پایدارتری ایجاد می‌کند.
داروهایی مانند آلفابلوکرها، ضدالتهاب‌ها و در برخی موارد دوره‌های کوتاه آنتی‌بیوتیک ممکن است برای برخی از بیماران مفید باشند؛ اما وقتی اسپاسم و انقباض طولانی کف لگن، حساس شدن مراکز مغزی که به آن حساسیت مرکزی (Central Sensitization) و الگوهای تنفسی/حرکتی ناکارآمد نقش پررنگ دارند، درمان باید شامل موارد فوق نیز بشود. توانبخشی با هدف کاهش تنش و اسپاسم عضلات کف لگن، بازآموزی و توانبخشی کنترل عضلات، بهبود گردش خون لگن و مدیریت استرس مداخله می‌کند.
متخصص طب فیزیکی با تجربه در کف لگن ابتدا با ارزیابی دقیق، الگوهای تنش و نقاط ماشه‌ای (Trigger Points) در عضلاتی مانند levator ani، obturator internus، piriformis و عضلات دیافراگم لگنی را مشخص می‌کند. سپس برنامه‌ای مرحله‌ای شامل ریلکسیشن، کشش، آزادسازی بافتی و در صورت نیاز تقویت انتخابی تهیه می‌شود.
کاهش تونوس و حساسیت نقاط ماشه‌ای با تکنیک‌های دستی و کشش‌های تدریجی الیاف عضله؛ هدف، کاهش درد ارجاعی به پرینه و آلت است.
آموزش کگل معکوس، تنفس دیافراگمی و هماهنگی رفلکس‌های کف لگن با دیافراگم تنفسی برای بهبود الگوهای فشار داخل شکمی.
پس از رفع هایپرتونیسیته، تقویت ملایم برای پایداری عملکرد و پیشگیری از عود انجام می‌شود.
در بیوفیدبک، با استفاده از الکترودهای سطحی یا پروب، فعالیت الکتریکی عضلات ثبت و به صورت بازخورد بینایی/شنیداری به بیمار نمایش داده می‌شود. بیمار یاد می‌گیرد چگونه انقباض‌های غیرضروری را کاهش دهد و رهاسازی هدفمند انجام دهد. این مهارت‌ها به کاهش درد، کاهش فوریت ادراری و بهبود تخلیه کمک می‌کنند.
نکته: اگر انقباض پایه استراحتی عضلات بالاست، ابتدا مرحله ریلکسیشن و کشش مقدم بر تقویت است.
صندلی مگنت با ایجاد میدان مغناطیسی پالسی گسترده در ناحیه پرینه، اعصاب و عضلات کف لگن را به طور غیرتهاجمی تحریک می‌کند. بیمار با لباس کامل روی صندلی می‌نشیند و عضلات به صورت غیرفعال در چرخه‌های انقباض/ریلکس قرار می‌گیرند. این صندلی ها از لحاظ ایجاد میدان مغناطیسی متفاوت می باشند
منع استفاده از دستگاه مگنت: وجود دستگاههای کاشتنی حساس به میدان (مانند برخی پیس‌میکرها) یا ضایعات پوستی فعال در ناحیه؛ ارزیابی پزشک الزامی است.
تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) با فعال‌سازی مسیرهای مهاری درد و ترشح اندورفین‌ها، شدت درد را کاهش می‌دهد. EMS نیز برای ریلکسیشن پس‌انقباضی و تعدیل تونوس کاربرد دارد.
| مدالیته | هدف | پارامترهای رایج |
|---|---|---|
| TENS | مهار درد | فرکانس 80–120Hz، دامنه در حد حس گزگز بدون درد |
| EMS | ریلکسیشن/تقویت انتخابی | فرکانس 20–50Hz با چرخه‌های کوتاه انقباض-استراحت |
لیزر کم‌توان (LLLT) با اثرات ضدالتهابی، بهبود میکروسیرکولاسیون و تسریع ترمیم بافتی می‌تواند حساسیت پرینه و درد ارجاعی را کاهش دهد. این روش به‌ویژه زمانی که با فیزیوتراپی و تمرینات خانگی همراه شود، مکمل ارزشمندی است.
خط قرمز: درد تیز یا تشدید علائم پس از تمرین نشانه فشار بیش از حد است؛ شدت را تعدیل کنید.
آیا پروستاتیت مزمن قابل درمان کامل است؟
در بسیاری از بیماران با اجرای مداوم برنامه چندبخشی، علائم به حداقل می‌رسد و کیفیت زندگی به سطح مطلوب بازمی‌گردد. آماده‌سازی ذهنی برای مدیریت بلندمدت، کلید پیشگیری از عود است.
چند جلسه صندلی مگنت نیاز دارم؟
معمولاً ۱۲–۲۰ جلسه، ۲–۳ بار در هفته. پاسخ‌مندی در هفته‌های ۳–۴ بهتر نمایان می‌شود و با تمرین خانگی ترکیبی پایدارتر است.
بیوفیدبک با الکتروتراپی چه تفاوتی دارد؟
بیوفیدبک آموزشی و فعال است و مهارت کنترل عضلات را ایجاد می‌کند؛ الکتروتراپی بیشتر غیرفعال و برای مهار درد/تونوس به‌کار می‌رود. ترکیب این دو، هم‌افزایی ایجاد می‌کند.
آیا این درمانها عوارض دارند؟
عوارض جدی نادر است. حساسیت پوستی گذرا یا خستگی ملایم ممکن است رخ دهد. وجود دستگاههای الکترونیکی کاشتنی باید از نظر ایمنی بررسی شود.
برای ارزیابی تخصصی و طراحی برنامه شخصی‌سازی‌شده در پروستاتیت مزمن، از راه‌های زیر با ما در ارتباط باشید:
📞 تماس 
رزرو واتساپ 
اینستاگرام 
تلگرام
پاسخگویی: شنبه تا چهارشنبه، ۹ تا ۱۹.
© ۱۴۰۴ کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی — این محتوا فقط جهت آموزش است و جایگزین معاینه حضوری نیست.
درد مزمن لگن یکی از مشکلات شایع و آزاردهنده است که می‌تواند فعالیت‌های روزمره، خواب و حتی روحیه شما را تحت تأثیر قرار دهد. این درد ممکن است ناشی از مشکلات عضلات کف لگن، التهاب پروستات، اسپاسم عضلات یا اختلالات ادراری باشد.
خوشبختانه، روش‌های طب فیزیکی و توانبخشی جایگزین یا مکمل مؤثری برای دارو و جراحی هستند. در کلینیک ما، دو روش نوین و غیرتهاجمی برای درمان درد مزمن لگن ارائه می‌شود: بیوفیدبک عضلات کف لگن و صندلی مگنت.
بیوفیدبک یک روش کاملاً ایمن و غیرتهاجمی است که به شما کمک می‌کند عضلات کف لگن خود را کنترل کنید. با استفاده از سنسورهای دقیق، فعالیت عضلات تحلیل شده و تمرینات اختصاصی برای کاهش تنش و بازتوانی عضلات ارائه می‌شود.
صندلی مگنت با امواج مغناطیسی کنترل‌شده به ناحیه لگن نفوذ کرده و با افزایش جریان خون و کاهش اسپاسم عضلات، درد را تسکین می‌دهد. این روش بدون جراحی و بدون درد است.
مشکلات پروستات مانند پروستاتیت مزمن یا هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) در مردان شایع است و می‌تواند باعث درد لگن، اختلال ادراری و کاهش کیفیت زندگی شود. علاوه بر دارو و جراحی، روش‌های طب فیزیکی و توانبخشی توانسته‌اند به عنوان یک جایگزین یا مکمل مؤثر مطرح شوند.
بیوفیدبک یک روش غیرتهاجمی و ایمن است که با استفاده از سنسورهای مخصوص، فعالیت عضلات کف لگن را اندازه‌گیری و به بیمار نمایش می‌دهد.
مطالعات علمی نشان داده‌اند که ترکیب بیوفیدبک و تمرینات کف لگن باعث کاهش قابل توجه علائم پروستاتیت و بهبود کیفیت زندگی مردان می‌شود.
صندلی مگنت یک دستگاه طب فیزیکی نوین است که با امواج مغناطیسی کنترل‌شده روی لگن و کف لگن اثر می‌گذارد.
این روش کاملاً غیرتهاجمی بوده و معمولاً بدون عوارض جانبی جدی است. مطالعات نشان می‌دهد که ترکیب صندلی مگنت با بیوفیدبک، اثرات درمانی بهتری نسبت به هر روش به تنهایی دارد.
درمان مشکلات پروستات با بیوفیدبک عضلات کف لگن و صندلی مگنت یک روش نوین و مؤثر طب فیزیکی و توانبخشی است. با رعایت دوره درمان و مشاوره با متخصص، می‌توان علائم پروستاتیت، درد لگن و اختلال ادراری را به طرز چشمگیری کاهش داد.
